De kneu is een vrij onbekend maar kleurrijk vinkje van agrarisch gebied met houtkanten en verspreide bosjes. Liefst leven ze in kleine groepjes en kwetteren de mannetjes in een uitstekende struik of vanuit een haag. De soortnaam komt van kneuteren: gezellig bij elkaar zitten babbelen.
Ze leven van insecten en onkruidzaden en die zoeken ze op de grond. Een van de onkruidsoorten die ze graag eten is zuring. Het rood van die zaden zie je terug op de borst en voorhoofd van het mannetje. Het vrouwtje is eerder bruin. In tegenstelling tot veel andere soorten eten ze ook graag olierijke zaden zoals koolzaad.
Ze maken een nestje op lage hoogte in dicht, stekelig struikgewas met bijvoorbeeld bramen of rozen. Vandaar dat die best niet in één keer worden afgezet, en dan nog enkel in de winter. Als er dan hier en daar een struik uitgegroeid is als zangpost en er heel veel insecten in de buurt zijn voor de kuikens, zijn ze helemaal tevreden.
Kneutjes blijven in de buurt in de winter, en leven dan grotendeels van zaadjes op niet omgeploegde akkers, de zogenaamde stoppelvelden. Bij gevaar vluchten ze terug de stekelstruiken in.
Kneus zijn niet zeldzaam, maar ze blijken toch last te hebben van een verminderd voedselaanbod. Het aantal winterse onkruidzaden en insecten neemt helaas af.
Op de kaart zie je waar je de grootste concentraties kneutjes kan vinden.
Op de foto zie je een typisch landschap waarin de kneu zicht thuis voelt.
Beeldmateriaal: ©Vilda
